- qapmaq
- f.1. Birdən əlini uzadıb cəld götürmək, dartıb almaq, qamarlamaq. Məhərrəm iynəni əlindən buraxıb bucaqdakı ağırbaşlı çəkici qaparaq qapını açıb kənara çıxdı. H. N.. <Şagird qızın> bu sözlərindən molla bacı elə acıdı ki, çubuğu qapıb qızı döyəcləməyə başladı. Ç.. // Götürmək, qaldırmaq. . . Qaçdım yerdəki daşlara tərəf və qabağıma gələn daşları yerdən qapıb, başladım Şirəliyə tərəf tullamağa. C. M.. Bir tikanlı ağac qapıb yerdən; Gözlədim qovğanın zəmanını mən. A. S.. <İmamverdi:> Dəyənək davasıdır məgər, qapım dəyənəyi, iyirmi soldatı xurdxəşil edəm. C. C.. // Cəld tutmaq (atılan, yaxud uçan şeyi). Səməd . . Mirkazımın atdığı qızılı göydəcə qaparaq, göy jiletinin kiçik cibinə yerləşdirdi. S. R.. // Yapışmaq, yapışıb tutmaq. Mən onu deyirəm ki, bu axır zamanda bir naxoşluq əmələ gəlibdir, adına «minengit» . . deyirlər, mərizlərin qapır peysərindən, peysər dönür bir oduna. N. V..2. Çalmaq, oğurlamaq, aparmaq, götürüb qaçmaq. Dedi: – Yorğan üçün imiş bu təlaş; Yorğanı qapdılar, kəsildi savaş. M. Ə. S..3. Dişləmək, dişlərini batırıb yaralamaq. İt uşağı qapdı.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.